What happens in Berlin...

Het is algemeen bekend: bij #CLUBIEMES leggen we alles graag vast op de gevoelige plaat of bewegend beeld en schrijven er het liefst ook nog even een 'op het randje' blogpost over. Ditmaal niet van een scabreuze dansavond in Studio maar een heuse, meerdaagse excursie naar bruisend Berlijn. Ondanks de vooraf opgelegde code (what happens in Berlin stays in Berlin) en het monopolie van onze afwezige huisblogboys kroop één van de excursisten in de spreekwoordelijke pen.

Heenreis, Hostel, Hangover

Zoals meermaals naar ons gecommuniceerd, vertrok de bus om 9:00 stipt vanaf de parkeerplaats voor de ijsbaan op Stappegoor. Voor de gemiddelde ACI student geen probleem, alleen bij IEMES hebben we er een handje van nog wel eens fashionably late te arriveren. Fashionably betekent -in dit geval- met een noodvaart 150km richting de Duitse grens scheuren zodat je daar bij een afgesproken tankstation nog snel even de bus in kan springen. Met 86 studenten bratwurst eten is nou eenmaal gezelliger dan met 85, bovendien leende dit tankstation zich prima voor een eerste pauze. Deze foto blijf ik je schuldig; beeld jezelf de rode lijnen rond P3 in en je hebt ‘m.

Prima ho(s)tel!

Over zo’n busreis valt verder weinig te schrijven. De één zaagt wat flinke bomen om, de ander schept op tijdens ‘ik heb nog nooit’ en echte bazen checken gewoon het laatste seizoen Dexter op de iPad. Een dergelijke 8 uur, 3 stops, 150 sigaretten/bakjes slobber en 573km later arriveerden we bij het Generator Hostel Berlin. Inderdaad, hostel - dat je laatst tijdens concepting hebt geassocieerd met ratten, matrasuitvoeringen met extra gaten, beddengoed gebruikt als zakdoek en een schoonmaakrooster dat ophield in 1987. Niets bleek echter minder waar: ingedeeld in prima twee- en vierpersoons kamers, voorzien van eigen badkamer en garderobekast dropten we onze bagage, sprayden een chemische douche en vertrokken met een groep naar Metro Pizza.

Metro Pizza

Niet veel later verspreidde iedereen zich over de fraai ondergesneeuwde stad op weg naar de eerste clubs, ruige verhalen en katers. Onze groep begaf zich naar Tresor, waar je in de basement de smerige schranz goed kon voelen. Hoe de club er verder uitzag, geen idee. Volgens mij hing er niet meer dan vier rookmachines en één stroboscoop. Lekker rauw en erg donker, een hele uitdaging om je weg/vrienden te zoeken tussen de lichtflitsen door. Oh, dat de andere groep één van hun groepsgenoten verloren is in een gaybar, mag ik trouwens niet vertellen.

Betahaus

Het behalen van de gewenste nachtrust was er voor velen niet bij; om 9:30 vertrok de bus richting Betahaus voor een goed gevuld programma. (Diegene die nu fashionably late waren, hoefden ditmaal slechts 150m achter de al rijdende bus aan te sprinten). Betahaus is een zogenoemde ‘coworking space’, een plek waar veel start-ups hun plannen smeden en uitwerken voordat ze zich een eigen kantoor kunnen veroorloven. In het kader van Berlin Start-up City stonden er sprekers op het programma van Vamos, Klash, Gidsy en Spotify. Al kan men bij de laatste nog maar amper van een start-up spreken. Het was interessant om te horen wat er speelt achter de schermen bij Spotify en welke partijen hier allemaal bij betrokken zijn. We kregen zelfs een heuse primeur (sorry, what happens in Berlin…) van Lisa Kleinsorge m.b.t. nieuwe key features van Spotify. De sprekers van Gidsy en Klash waren beide erg energiek en enthousiast, wel zo fijn wanneer je in de bus heen alleen nog maar kon dromen over uitslapen. Ik twijfel er niet aan dat je Klash inmiddels herkent van Facebook-vrienden die naar Berlijn zijn geweest: de ene na de ander wordt nu ‘geKlasht’.

De creatieve omgeving in Betahaus en de seminars gaven een vertrouwd IEMES-Week gevoel. Er was zelfs een heuse vervanger voor Pieter Bon om de seminars te modereren. ‘Does anyone has a greater idearrrrrr?’ (x100). Na het seminar van Vamos was het dan ook tijd om onze hersens te kraken en mee te denken over verbeterpunten voor deze uitgaans-app. Luis-Daniel van Vamos bleek de flauwste niet en klapte er meteen een extragratis CityTrip Berlijn tegenaan voor diegene met een baanbrekend idee of concept!

Hierna zat Betahaus er op en bracht bus ons terug naar het hostel (lees bed) om even bij te komen en ons klaar te maken voor de volgende nacht Berlijn. De warme lunch in Betahaus was trouwens moeilijk lekker, misschien kunnen ze Albron ook eens op schoolreisje die kant op sturen ;) 

Een groot deel van de groep kwam later bij elkaar in Club Matrixx (de Philip van Berlijn zeg maar) waarvan ik me nog herinner dat er een paar dames in strak-leren poezenpak over de bar paradeerden, inclusief zweep. Klinkt heet, was het niet. Rond 2:00 vertrok de meute dan ook naar Suïcide Circus, waar deze eindelijk kennis maakte met de rauwe Techno waar Berlijn zo bekend om staat. Sorry Roy, schuren is vanaf nu verleden tijd. Hoe laat het precies geworden is weet niemand maar fashionably late zou de dagen erna nog vele rare definities gaan kennen.

Tresor, Site Seeing en Deurbeleid

Op vrijdag stonden rondleidingen in Tresor en de binnenstad van Berlijn op het programma. Blijkbaar kan het licht bij Tresor wel gewoon aan. De club bleek 100x groter dan de twee zaaltjes die we bij nacht al hadden ontdekt. Tresor is gevestigd in een oude power plant van de Alexanderplatz en zo min mogelijk aangepast om het geschikt te maken als industriele locatie voor evenementen en expedities. Alles ziet er ook echt lekker rauw en industrieel uit. Hoogtepunt van de rondleiding vond ik de oude controlekamer, waarvan we helaas geen foto’s mochten maken. Wat ze er precies mee gaan doen weten ze bij Tresor ook nog niet, maar ik weet nu al dat het hoe dan ook dope wordt.

Tresor bij dag

Na Tresor was het tijd voor een rondje Berlijn. De groep werd in tweeën gesplitst en kreeg een gids mee. We hebben ongeveer een uurtje door Berlijn gewandeld en een hoop indrukwekkende gebouwen, beelden, muren en Duitsers mogen aanschouwen. Af en toe stopte we voor zodat onze gids kon vertellen wat we precies zagen. Als iedereen even stil was geweest had ik er nog wat over kunnen schrijven, al had ik dat verhaal over die gaybar ook niet willen missen. De rondleiding eindigde bij het Holocaust-Mahnmal. Hoewel ik er al eens eerder ben geweest, blijft zoiets toch indrukwekkend!

Holocaust-Mahnmal

Na de rondleidingen ging iedereen op eigen houtje Berlijn in, eten of naar bed. Het beste bewaar je natuurlijk voor het laatste, en de verwachtingen voor de laatste nacht in Berlijn waren dan ook niet onterecht hooggespannen. Zo kwamen we er tijdens het Karaoke uurtje in het hostel achter waarom onze docenten nooit door de audities van Idols zijn gekomen en maakten we kennis met het volkomen ondoordringbare deurbeleid van Berghain (club). Complimenten voor Maartje en Max die daar, als enigen van IEMES, samen een nachtje mochten doorbrengen. Binnenkomen bij andere clubs bleek ook nog een hele klus, vanaf een uur of 3:00 werd het dan ook weer gezellig druk in het (inmiddels vertrouwde) donkere hol van Tresor.

Tresor bij nacht

In eigen persoon mocht ik aanschouwen hoe de laatste groep studenten om 7:15 het donkerste hol van Berlijn verliet. Taxi uit, door de douche en hup die bus in naar Tilburg City. Dat men zich af vroeg wie er in hemelsnaam een lijk heeft verstopt in de bus wanneer je instapte na een pauze, is dan allerminst vreemd te noemen. Enfin, onderstaande foto spreekt boekdelen.

Dat is ie dan zo’n beetje, de recap van een onvergetelijk ACI in Berlijn (sorry voor de trouwe BLOG-lezer, ditmaal blijven de soa’s onbesproken). Meer kan en wil ik er niet over kwijt, ik heb de code vast al ergens gebroken. IEMES TV was er trouwens ook bij, wellicht krijgen die nog wat door de censuur. Heb ik al vermeld dat er een heuse reunie (lees: after-party) plaatsvindt op 9 januari in Café Peanuts? Daarover later ongetwijfeld meer, al weten we allemaal nu al hoe deze nacht zal eindigen… Noteren dus!

Ohja, props aan Fontys ACI en #CLUBIEMES! Maar in het speciaal aan ons aller Harro. Ge had ’t weer goed geregeld jonge!

Tschüss! 

Foto’s van dit memorabele schoolreisje vind je op onze Facebookpagina.