Veel dj's en sexy setjes

We keken er al weken, zo niet maanden naar uit: de ACI Graduation Night. Hét eindejaarsgala dat aan het begin van het jaar gehouden wordt. Volgt u het nog? Ik wel. Althans, nú wel weer. Vorige week donderdag, 24 januari, was dat wel anders…

Teun van den Heuvel:

De IEMES Promnight gaat sinds die dag door het leven als de ACI Graduation Night. De vraag was of ook in de Heuvel Gallery het feest vetter zou zijn dan die gore Fudge haarwax. En dat was het, en minstens zo smerig. Denk ik tenminste. Want sinds ik afgestudeerd ben is het hard werken en sober leven. Ik ben vort unnen ouwen mens. Ik kan mijn booze niet meer handlen, zo zou later die avond blijken. Dus ik weet niet helemáál meer wat er zich zoal heeft afgespeeld die avond, maar daar heb ik een oplossing voor, in dit verslag van de ACI Graduation Night.

Een feestje als dit begin je met een goede preparty, waar je complimentjes kunt/moet geven voor andermans Burlesque outfit en bovenal een stevige borrel kunt nemen die je geen half weeksalaris kost. Op dit partijtje lach je je vrienden uit en probeert eenieder zijn of haar carrière te verbloemen om ogenschijnlijk maar niet de kutste toekomst te hebben. Om nog op tijd van de gastenlijst te kunnen profiteren, moet je een beetje op tijd binnen zijn (en je enigszins nonchalant in de gastenlijstrij posteren. “Wat kijken jullie? Ik sta altíjd op de gastenlijst.”). Eenieder die wat langer op de opleiding rondloopt en wel eens gruwelijk heeft zitten bunkeren tegen spotprijzen op een #CLUBIEMES kerstdiner, kende de locatie reeds. Voor de rest was de Heuvel Gallery een nieuwe, maar vette locatie.

Vanuit een afstudeerdersperspectief was de vraag of het jaarboek nou eens een keer goed aangepakt werd. Een USB-pasje van de Burlesque-avond is sowieso een relaxte goodie, dus dat was alvast punten scoren. Altijd mooi én handig meegenomen, zoiets. Het jaarboek zelf was echter skeer met een ringel-s. De opzet, en ik meen zelfs de huisstijl, was exact hetzelfde als die van vorig jaar. Voorheen werd een .ppt-bestand uitgereikt, dit jaar moesten we het stellen met een filmpje van eenzelfde powerpointpresentatie. Zo valt het onding het best te omschrijven. Lekker 100+ MB’tjes en met een afspeelsnelheid van een spankwirepreview op speed. Een .ppt klonk zelden zo slecht nog niet… Maar ja, dat USB-pasje was dus wel relaxt. Na deze vluchtige, edoch grondige analyse trok eenieder binnen en kon het feestje beginnen.

En dat was toch wel redelijk aan, al. Diverse zaaltjes, een relaxte rookruimte en een spanwijdte per vierkante meter waar we na feestjes in de Studio niet meer aan gewend waren. En acts in overvloed, uiteraard. De opening heb ik moeten missen, maar van de foto’s kan ik me voorstellen dat deze expressionistische fuif menig voetje van de vloer heeft weten te krijgen. De podia werden verder vooral bestegen door DJ’s, van wie ik heel weinig meegekregen heb. Ik weet nog dat de Kraaien inderdaad redelijk tob waren (één hit en veel geschreeuw), en ik weet nog dat ik iets daarvoor iemand hoorde roepen “dit was FeestDJRuud.” En ik weet nog dat het vet was. Veel mensen hadden weer flink hun best gedaan op een geschikte outfit, wat het sfeertje zeker ten goede kwam.

Na nog enkele drankjes gedaan te hebben, veel te veel munten te hebben besteld en wildvreemden uitgescholden te hebben (“gij zuipt navenant nie”, zoiets gok ik), werd mijn periferie alsmaar waziger. Ik zat een beetje in mijn eigen Teun van den Heuvel Gallery, die verdere herinneringen van de avond in de vergetelheid heeft gedrukt. Zodoende wordt het tijd om de hulp in te roepen van die andere, net iets minder sexy, maar altijd sobere blogboy. Roy, hoe waren bijvoorbeeld andere DJ’s en waren Frank en De Rekels (bekend van hun pseudoniem ‘Banganagangbangers’) een beetje chill?

Roy van Dijk:

Ik kan vast beginnen met mijn meest memorabele momenten van de avond, en die hebben niks van doen met obscure dj’s of mannen met maskers. Het mooiste van de avond was het hoogteverschil, het reliëf van de zalen in combinatie met overmatige alcoholconsumptie. Van menig schaars geklede dame heb ik precies gezien wat voor kleur jarretels ze uit de Pabo besteld had. Mijn zegel van goedkeuring kregen ze in ieder geval, die zegel kwam in de vorm van een ferme pets op de bil. Dus mochten er nog burlesque chica’s zijn wiens bilpartij een paar dagen op Wilson uit Cast Away leken: graag gedaan.

Verder wil ik nog even voor eens en voor altijd uit de doeken doen waarom ik niet alleen in bretels en pantalon op kwam draven (dat was ik op die foto ja). Ik ben nu eenmaal niet zo’n man die te koop loopt met zijn goddelijke lichaam. Dat lichaam is gereserveerd voor een speciaal persoon, en tot nog toe vind ik slechts mezelf speciaal genoeg.

Dj’s en andere muzikale optreden. Verdomme wat een waslijst aan artiesten was dat zeg. En de grote namen als Feest dj Ruud en De Kraaien heb ik bijna volledig langs me heen laten gaan. Word on the street was dat De Kraaien echt een partij hebben staan verzaken. Maarja, die jongens hebben ook een hitje gescoord en willen incashen. Ze pakken dus alles aan wat een beetje shined en ik raad ze dan ook aan om hun naam te veranderen in De Eksters. Ruud deed goed zijn best en hij heeft veel verstand van liefde kopen. Een aantal van de feestgangers zijn nu namelijk twee opblaaskrokodillen en reddingsboei rijker, verder vond ik zijn draaitafeleren matig, maar vermakelijk.

Eerlijk is eerlijk, ik heb voornamelijk een soort van dansjes gedaan op de bovenverdieping. De voornaamste reden daarvoor was dat ze daar broodjes frikadel verkochten. En als er iets gala-waardig is, dan zijn het wel frikadellen, vooral op broodjes. Top! Op diezelfde verdieping heb ik meermaals over een compleet van de kaarte Teun moeten stappen, die op- en afstapjes zijn niet je vriend na een preparty borrelsessie. Over de dj’s kan ik kort zijn. Boven was het aan als een banaan. Maar ik heb persoonlijk de hele avond rondjes gelopen, en de mensen ‘in the know’ weten dat ieder rondje anders is, en daardoor niet erg op de muziek gelet. Alleen het laatste anderhalf uur heb ik met vele anderen de tent afgebroken bij de Banganagangbangers. De enige naam die ik nog kon onthouden omdat hij zo debiel is (en omdat de rebelse jongeren in mijn huis hebben proefgedraaid).

Ondertussen is dit blog bijna een boekwerk, maar er is dan ook wat tijd overheen gegaan. Extra gratis leesvoer voor je, eet je buikje maar rond. Waar het op neer komt, is dat het een topfeestje was. Niemand heeft gezegd dat ze naar huis gingen omdat De Kraaien kut waren, want de sfeer was gewoon top. En iedereen weet dat wanneer de sfeer goed is, de artiesten dat ook wel zijn, of dat als de artiesten top zijn, de sfeer ook goed is… een kip of het ei verhaal, maar voor we in filosofische sferen belanden, kap ik dit geratel af. Het was een goede avond, wat zeg ik?! Het was een geweldige avond. Volgend jaar kom ik hopelijk als alumni, tenzij ik ook zo’n karig .ppt jaarboek krijg. Dan stel ik mijn afstuderen wel met een jaartje uit,