Tekenfilms en getekende films

Dit wordt dan mijn eerste blog en dat is dan meteen nog enigszins een vakgerelateerde post ook, dat gaat helemaal goed komen hier. Ik wil meteen maar even melden dat ik niet zo heel veel met festivals heb; niet met het organiseren ervan en niet met het bezoeken ervan. Het is toch vaak een soort van hippie trainingskamp waarbij je onmenselijk veel scheerlijnen, haringen en op de grond zittende hippies moet ontwijken.

Teenslippers bieden nou eenmaal niet de beste bescherming voor al deze gevaren. En ik weet dat het best wel stoer is om een longsleeve van festivalbandjes om je onderarm te knopen, toch pas ik daar liever voor. Maar afgelopen weekend heb ik er toch een bezocht; De “Animecon” in het Theaterhotel in Almelo.

Nu ben ik benieuwd hoeveel lezers er nog over zijn, want ik ben me best bewust van het beeld wat mensen daarvan hebben. Het beeld over de übervrolijke Japanse animatieseries vol met meisjes die altijd 14 lijken en onverstaanbaar praten op een frequentie die alleen dolfijnen kunnen horen. De vliegende mannetjes in gekke pakjes met enorme spieren en natuurlijk Pikachu, heel veel Pikachu's… En ik begrijp dat je dat kinderachtig kan vinden, sterker nog, ik vind het zelf ook wel eens. Maar dat doet niet af aan het plezier wat ik en vele anderen eraan beleven. Het is een nichemarkt maar toch waren er op de zaterdag dat ik daar was zo’n 2500 kaarten verkocht en het hele gebeuren duurde van vrijdag tot zondag, een meer dan redelijk aantal als je het mij vraagt.

Even terug naar de vooroordelen over deze Japanse “tekenfilms”, als je dat woord gebruikt op de Animecon, dan worden de fakkels en hooivorken al bijna tevoorschijn gehaald. Het is een flinke belediging om deze kunstvorm als simpele tekenfilm af te schilderen… De snorkels is een tekenfilm; Spongebob is een tekenfilm; Naruto is meer dan dat. Het is misschien moeilijk te bevatten, maar sommige van deze series lopen al tien jaar (of langer) en kijkers leven net zo mee met de karakters in anime’s als velen doen bij bijvoorbeeld GTST. En zeg nou zelf, welke gezonde jongeman heeft vroeger nou geen Dragonball Z gekeken? En wie van jullie weet nou echt niet waar Bulbasaur in evolueert? Als een volwassen man of vrouw vandaag de dag een Sneeuwwitje Bluray koopt, is dat de normaalste zaak van de wereld, maar als ik voorstel om vanavond eens Spirited Away te gaan kijken, ben ik kinderachtig. Het is behoorlijk hypocriet, maar dat is een normale reactie van kleingeestige mensen die zoiets al afschrijven omdat het in een andere taal is, of nog erger; omdat ze bang zijn dat ze inderdaad als kneus of nerd gezien worden.

Nu ben ik ondertussen oud en wijs genoeg om lak te hebben aan die wijzende vingers en in mijn sociale kringen zijn ze alleen maar nieuwsgierig en positief over deze “obscure” hobby van me. De volgende keer ga ik maar eens willekeurige mensen uitnodigen om een dagje te komen kijken op zo’n festival (Animecon is niet de enige in Nederland namelijk). En ik kan je op een blaadje geven dat je je ogen uitkijkt. Mensen die maanden gezwoegd hebben op een kostuum en er gewoon erg goed uitzien. Brabanders mogen hier sowieso niet laatdunkend over doen, want ik heb al jullie carnavalsfoto’s op facebook gezien… Dus doe eens gek en check het een keertje. Waar anders vind je breakdansende Pikachu’s? Heb je ooit wel eens een potje Street Fighter 4 willen spelen tegen een echte Ryu? En heb je ooit in een gesprek kunnen zeggen: “waar is Perry eigenlijk?” om het groene vogelbekdier twee minuten later daadwerkelijk tegen het lijf te lopen? Doe eens lekker openminded, IEMES-waardig, en probeer eens wat nieuws.

- Roy

Ps. Ik ga er vanuit dat we een comment sectie krijgen, mocht je nog ooit vragen hebben of moeten we je wat aanraden, schroomt u niet en ask away.