Doomsday: The Aftermath

Als we gaan, gaan we met een knaller. En om maar meteen met de allesvernietigende komeet in huis te vallen; het was een superdikke party. Dat hele Doomsday idee bevalt me wel. Nog maar een dikke twee weken te leven, dus kunnen we eindelijk eens alles doen zonder daar de lelijke consequenties van te ondervinden. En wat doen we dan op ACI? Juist, hetzelfde als altijd, feestje in de Studio. Drankjes, dansjes, mooie mensen en een paar lelijke (ik noem geen namen, maar jullie weten wie jullie zijn), onzedelijk gedrag en muziek harder dan menig mannelijk lid in de ochtend. Wederom een kleine recap van de avond. Wederom heb ik elke alcoholische versnapering aan me voorbij laten gaan zodat ik helder kan zijn voor mijn (laatste) oordeel.

Om de traditie voort te zetten, wil ik graag beginnen met de temperatuur. Deze was natuurlijk weer onmenselijk hoog. Toen de avond vorderde, kreeg ik niet eens meer ijs in mijn cola, maar gewoon een paar druppels smeltwater. Nu moet ik toegeven dat dit wel past bij het einde der tijden, maar prettig is anders. Ondertussen zijn al mijn smeekbedes voor een betere ontluchting en airco in de wind geslagen (ha!) dus ik gooi het over een andere boeg: Zomerse nachten thema voor alle ACI feestjes! Kunnen we de volgende keer lekker de zwembroek uit de kast trekken, of onze allerbeste Grease outfits. Toch had die supervulkaansfeer of exploderend hemellichaam-touch wel iets. Ik had beter verkleed kunnen gaan als een Mad Max figurant, jammer dat ik daar nu pas aan denk. Als er niks veranderd aan die hitte daar, is mijn volgende verslagje helemaal gewijd aan de temperatuur van de avond. Your move Studio!

De dresscode was matig. Terwijl ik de vorige party nog pikachu's en B100s rond zag wandelen, zag ik deze keer slechts een paar geschminkte gezichten en een verdwaalde indiaan. Geen punt zeg ik, want zoals we allemaal weten zijn thema's overrated maar op de één of andere manier verplicht. Wat wel een handig was aan die geschminkte koppies, was dat je precies kon zien wie met wie vies had staan doen. Vrouwen hadden opeens een vaag ringbaardje en mannen een zwarte neus. Dus geen paniek, die zwarte vlekken op je edele delen zijn geen beginnend rigor mortis. Een beetje Dove en je wast je verdachte soa plekjes weer weg. Als het altijd zo simpel zou zijn, kon de GGD wel inpakken. Speciale aandacht nog even voor dat mayakalender ding dat achter de djbooth hing, dat was vet. Maar is het niet zonde dat we dat nooit meer kunnen gebruiken? Verloten onder het plebs zeg ik! Getal onder de duizend, en ik kies twaalf!

Geen enkel kwaad woord over de muziek dit maal. De laatste keer was ik boos over de hoeveelheid house, maar deze keer toverden de draaitafelaars de meest diverse geluiden uit hun wheels of steel. Beetje hiphop, beetje house, beetje dubstep, beetje vieze smerige geile R&B om heerlijk de schuurmachine op uit te hangen. Geen enkel kwaad woord dus daarover. Ik hoorde zelfs het hitje van aanstormende dj formatie "Banganagangbangers" die weliswaar in hun kinderschoenen staan, maar nu al een prijs krijgen voor de kutste naam in de muziekindustrie. Deze keer werden de dj's vergezeld door vj's en dit gaat in de toekomst misschien meer voorkomen. Kijk in het vervolg dus eens een keer omhoog, dan zie je -naast die aanstormende komeet- een virtuele creatie voorbij vliegen die een chille move maakt op de muziek. Misschien pik je er nog een heet danspasje van op.

Dat was dus zo'n beetje de recap. Wederom hitte, wederom dansende en zwetende mensen, wederom aanheid. Ik heb in ieder geval mijn dansjes gedaan alsof ik woensdag niet meer wakker zou worden. Ook heb ik een paar vrouwenboezems mogen voorzien van een handtekening en overdreven interessant taalgebruik. Laat een man dromen... Er werd ook weer flink getweet, maar ik heb besloten dat Twitter passé is, dus daar ga ik het ook al niet over hebben. Superlief dat ze mij zoveel vrijheid geven over de inhoud van dit soort stukjes. Soms ben ik benieuwd hoe lang ik dit nog kan doen. Maar als ik op elk van dit soort feestjes een paar muntjes in mijn knuisten geduwd krijg, hoop ik ze me nog even nodig zullen hebben! Misschien tot volgend jaar, mochten we er dan niet meer zijn: het was gezellig!